bèi huāng
mǐn huāng
xiōng huāng
láng huāng
jū huāng
xuān huāng
kāi huāng
táo huāng
suì huāng
qián huāng
yán huāng
diāo huāng
bào huāng
tān huāng
hūn huāng
jiù huāng
xián huāng
huái huāng
guān huāng
luò huāng
sè huāng
wú huāng
chen huāng
yǎn huāng
hū huāng
qiū huāng
shú huāng
mào huāng
bā huāng
tóu huāng
shuǐ huāng
yōu huāng
yí huāng
qiàn huāng
yín huāng
zāi huāng
gōng huāng
bīng huāng
mài huāng
yí huāng
bǎn huāng
chú huāng
bēi huāng
zhōu huāng
cán huāng
rè huāng
yín huāng
qín huāng
kōng huāng
nào huāng
dài huāng
diāo huāng
nián huāng
pǎo huāng
mán huāng
yào huāng
qióng huāng
huì huāng
cuì huāng
shěn huāng
pāo huāng
diū huāng
wén huāng
kěn huāng
hàn huāng
dù huāng
tiān huāng
fěi huāng
hán huāng
huà huāng
cháng huāng
liáo huāng
mào huāng
jí huāng
yě huāng
yì huāng
jīng huāng
cǎo huāng
běi huāng
xī huāng
shān huāng
liú huāng
sàng huāng
hào huāng
gào huāng
lóng huāng
fǔ huāng
kāng huāng
sì huāng
tuí huāng
zāo huāng
jiāo huāng
shí huāng
āi huāng
liào huāng
kuáng huāng
zhá huāng
biān huāng
mǎi huāng
tà huāng
wài huāng
tuò huāng
liǎo huāng
jī huang
jiǎn huāng
kāi huāng
róng huāng
xū huāng
bì huāng
luò huāng
liáng huāng
liáo huāng
xiá huāng
máng huāng
nán huāng
zhēn huāng
dà huāng
fàng huāng
dùn huāng
xì huāng
dān huāng
hóng huāng
wú huāng
dān huāng
gān huāng
dù huāng
màn huāng
bāo huāng
hāo huāng
zhèn huāng
yuǎn huāng
shāo huāng
jiǔ huāng
jiǔ huāng
hóng huāng
pán huāng
pò huāng
chūn huāng
bào huāng
dǎo huāng
dōng huāng
shā huāng
⒈ 犹言心慌意乱。
引元王实甫《西厢记》第一本第二折：“今日多情人一见了有情娘，着小生心儿里早痒痒。迤逗得肠荒，断送得眼乱，引惹得心忙。”
明李日华《南西厢记·禅关假馆》：“小生自见那小姐之后，迤逗肠荒，断送得眼花撩乱，引惹心忙。”
肠cháng（～子）消化器官的一部分；开头像管子；上端连胃；下端通肛门。起消化和吸收作用。也叫肠管。
荒读音：huāng荒huāng(1)（形）荒芜：地～了。(2)（形）荒凉：～村｜～郊｜～岛。(3)（形）荒歉：～年｜备～。(4)（形）荒地：生～｜开～｜垦～。(5)（形）荒疏：别把功课～了｜多年不下棋；～了。(6)（形）严重的缺乏：煤～｜饥～。(7)（形）不合情理：～廖｜～诞。(8)（形）〈方〉不确定的：～信｜～数儿。(9)（形）〈书〉迷乱；放纵：～淫。