diān kuáng
yáng kuáng
yáng kuáng
zhāng kuáng
chī kuáng
zhàng kuáng
qīng kuáng
zào kuáng
shū kuáng
juàn kuáng
bèi kuáng
yù kuáng
hūn kuáng
xù kuáng
shī kuáng
chǔ kuáng
zhāng kuáng
bìng kuáng
fēng kuáng
bào kuáng
yáng kuáng
liáo kuáng
cū kuáng
cāi kuáng
ruǎn kuáng
fā kuáng
yú kuáng
jí kuáng
yū kuáng
jué kuáng
rè kuáng
xiōng kuáng
cū kuáng
xǐng kuáng
qīng kuáng
jū kuáng
fēng kuáng
mǐ kuáng
zhuā kuáng
màn kuáng
qī kuáng
fā kuáng
fàn kuáng
yōng kuáng
chāng kuáng
diān kuáng
chàng kuáng
mí kuáng
qīng kuáng
chāng kuáng
zuì kuáng
zhāng kuáng
jiāo kuáng
fēng kuáng
zhāng kuáng
zhà kuáng
yáng kuáng
jiàn kuáng
jiǔ kuáng
zhì kuáng
fàng kuáng
⒈ 装疯。徉,通“佯”。
引汉赵晔《吴越春秋·王僚使公子光传》:“子胥之吴,乃被髮徉狂,跣足涂面,行乞於市。”
一本作“佯狂”。 唐杜荀鹤《将归山逢友人》诗:“徉狂寧是事,巧达又非夫。”
清赵翼《廿二史札记》卷三四:“寧王宸濠慕寅及徵明,厚币延致。 徵明不赴, 寅徉狂脱归。”
⒉ 犹徜徉。
引清蒲松龄《聊斋志异·司文郎》:“少负才名,不得志於场屋。徉狂至都,冀得知我者,传诸著作。”
何垠注:“徉狂,徉音羊,徜徉戏荡也。”
见〔徜徉〕
狂读音:kuáng狂kuáng(1)(形)精神失常;疯狂:发~|丧心病~。(2)(形)猛烈;声势大:~风|~奔的马。(3)(形)纵情地、无拘束地(多指欢乐):~喜|~欢。(4)(形)狂妄:~言。